Ik moet een jaar of drie geweest zijn want ik kon nog niet lezen. Ik ontdekte een groot mysterie. Wij hadden thuis De Troskompas en dat was een zeer belangrijk en onmisbaar boekje, het had dan ook een Vaste Plek in huis (het rechterlaatje onder de TV). In dat boekje kon je altijd lezen (als je kon lezen) wat er precies op TV zou komen en hoe laat. Ik keek altijd naar de plaatjes.
De stiekeme schilder
Er was iets heel erg bijzonders aan dat boekje. Op magische wijze veranderden alle plaatjes onverwachts in heel andere plaatjes en ik kon er maar niet achter komen hoe dat werkte. Als ik ’s morgens wakker werd en elke keer als ik eraan dacht, vloog ik naar het laatje en controleerde de Troskompas. Gedurende een hele tijd stonden dezelfde meneren en mevrouwen op de voorkant en in de binnenkanten. Maar, op een gegeven magisch moment had iemand razendsnel alle plaatjes overgetekend met hele andere meneren en mevrouwen. Het was magisch knap maar ik kon maar niet bedenken wie dat deed en vooral hoe ze dat voor elkaar kregen. Als ik iets tekende of kleurde was het nooit zo mooi en het duurde echt heel erg lang.
De razendknappe postbode
Ik vroeg op mijn manier aan mijn moeder wie dat nou deed, die Troskompas aanpassen. Ze was druk met andere dingen en hoorde de vraag waarschijnlijk maar half, en ze zei: ‘De postbode natuurlijk Pascal’. Wow. Diep onder de indruk ging ik in de gang posten tot de postbode zou komen en zijn truc zou laten zien. Ik dacht dat hij het misschien stiekem deed dus ik verstopte me in de gang om hem te betrappen. Ik had geen idee van dag of tijd dus dat was nog een hele tijdrovende toer. Maar op een dag had ik beet! De postbode liep op ons pad en… gooide een hele nieuwe Troskompas naar binnen! Ik grisde hem van de mat, prachtig werk! En vloog naar het laatje onder de TV. En ineens waren er twee… Mijn moeder kwam binnen en wilde de oude achteloos weggooien. Nu pas drong de saaie waarheid tot mij door. Vanaf dat moment mocht ik gelukkig wel ‘de oude’ houden om in te tekenen en te scheuren.
